مبانی نظری و پیشینه پژوهش رفتار کمک طلبی (فصل دوم)

مبانی نظری و پیشینه پژوهش رفتار کمک طلبی (فصل دوم) مبانی نظری و پیشینه پژوهش (فصل دو پایان نامه) رفتار کمک طلبی در 19 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

دسته بندی	پیشینه متغیر های روانشناسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	27 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	19

.

مبانی نظری و پیشینه پژوهش (فصل دو پایان نامه) رفتار کمک طلبی در 19 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

.

.

.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

• همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
• توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
• پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
• رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

 

• منبع :                           دارد (به شیوه APA)
• نوع فایل:                      WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

 

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

کمک ‏طلبی

کمک‏طلبی یکی از راهبردهای مهم یادگیری خودتنظیمی است که نقش عمده‏ای‏ در یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان ایفا می‏‏کند. ایمز(1983) معتقد است که کمک‏طلبی نوعی تلاش است. یعنی شخص به‌طور فعالانه از امکانات موجود جهت افزایش احتمال موفقیت در آینده استفاده می‏‏کند. کمک‏طلبی به عنوان نوعی رفتار پیشرفت که مستلزم جستجو و استفاده از یک راهبرد جهت رسیدن به موفقیت است، در نظر گرفته شده است. یکی از مشخصه‏های ویژه‏ی یادگیرندگان خودتنظیم در کلاس درس، توانایی استفاده از افراد دیگر به عنوان منبعی برای مقابله با ابهام و دشواری در فرایند یادگیری است. برای اقدام به کمک‏طلبی دانش‏آموزان باید از نیاز خود به کمک آگاه باشند (فراشناخت)؛ تصمیم بگیرند که از دیگران کمک بخواهند (انگیزش)؛ و راهبردهایی را برای فراخوانی کمک از شخص دیگر به کار ببرند (رفتار) (پرسن و همکاران، 2013).

کمک‏طلبی به عنوان یک فرایند اجتماعی – تعاملی در نظر گرفته شده است. در واقع، این رفتار مستلزم وجود افراد دیگری است که دانش‏آموز با آن‌ها تعامل و روابط اجتماعی داشته و در خلال این تعاملات از آن‌ها کمک می‏گیرد و از این نظر، رفتار کمک‏طلبی نشان‏گر تاثیر عوامل اجتماعی بر یادگیری و تحول ذهنی دانش‏آموز است (ویلیامز و تاکاکو، 2013). گال و نیومن (1990)، کمک‏طلبی را یکی از راهبردهای یادگیری می‏دانند که دانش‏آموزان با استفاده از آن می‏توانند مسائل و مشکلات یادگیری و تحصیلی خود را تشخیص داده و از طریق پرسش و کمک گرفتن از دیگران در جهت رفع آن اقدام کنند. آن‌ها می‏توانند از این راهبرد برای تبحر یافتن بر مهارت‏ها و یادگیری بهتر استفاده کنند (ویلیامز و تاکاکو، 2013). دانش‏آموزان زمانی که به کمک نیازمند هستند و تقاضای کمک می‏‏کنند، نه‌تنها مشکلات تحصیلی‌شان کاهش می‏‏یابد، بلکه دانش و مهارت‌هایی را کسب می‏‏کنند که در حل مسئله به آن‌ها کمک می‏‏کند.

---

 .Amez

 .interactive-social process

به عقیده‏ ی رول، آلون، مک لارن و کدینگر (2011، به نقل از رنجبر، 1391) دلایل اجتناب از کمک در کلاس چندبعدی است و می‏توان سه جهت‏ گیری را برای آن مفهوم‏ سازی کرد : جهت‏گیری خودمختاری؛ که به موجب آن اجتناب از کمک به تلاش برای استقلال در عملکرد نسبت داده می‏شود، جهت ‏گیری متمرکز بر توانایی؛ که به موجب آن تمایل فرد برای پنهان کردن توانایی پایین و ناکارآمدی باعث اجتناب از کمک ‏طلبی می‏شود، و جهت‏گیری مصلحت‏آمیز؛ که به موجب آن عدم تمایل به درخواست کمک به ادراک فرد از این‌که جستجوی کمک به انجام سریع تکلیف منجر نمی‏شود نسبت داده می‏شود. همچنین باتلر (1998) معتقد است که در هر کلاس دلایل اجتناب از کمک ‏طلبی با سبک‏های مختلفی از کمک‏ طلبی ارتباط دارد. نتایج پژوهش او نشان داد که جهت ‏گیری خودمختاری برای اجتناب از کمک‏طلبی با سبک کمک ‏طلبی خودمختارانه ارتباط دارد که به یادگیری و استقلال در عملکرد منجر می‏شود و به موجب آن دانش ‏آموزان در ابتدا سعی می‏کنند خودشان مسئله را حل کنند، اگر موفق نشدند به جای درخواست راه‌حل، درخواست اشاره می‏کنند و اشاره‌های دریافت شده را برای حل مسائل بعدی به‌تنهایی به کار می‏برند.جهت‏ گیری مصلحت ‏آمیز با الگوی کمک‏ طلبی اجرایی مرتبط است، آن‌ها زودتر درخواست کمک می‏کنند و کمکی را که باعث تسریع انجام تکلیف شود ترجیح می‏دهند. در نهایت جهت‏گیری متمرکز بر توانایی برای اجتناب از کمک ‏طلبی با سبک اجتنابی پنهان ارتباط دارد که به موجب آن درخواست کمک آشکار کم، و به احتمال زیاد به دنبال کمک پنهان (تقلب) هستند. دانش ‏آموزان ممکن است برای حل و فصل افشای بی ‏کفایتی و عدم افشای آن به درخواست کمک به‌وسیله‌ی الگوی اجتنابی پنهان وسوسه شوند، بنابراین آن‌ها ممکن است از کمک پنهان، به عنوان مثال، کپی کردن پاسخ از همسالان یا نوشتن پشت کتاب و غیره استفاده کنند (شریفی، 1390، به نقل از رنجبر، 1391).

تئوری‏های مرتبط با کمک ‏طلبی

1)     دیدگاه شناختی – اجتماعی

2)     یادگیری مشارکتی

3)     رابطه‏ی اهداف پیشرفت با روابط دوستانه

4)     دیدگاه خودسیتمی

دیدگاه شناختی – اجتماعی: دیدگاه شناختی – اجتماعی اولین مکانیسم یادگیری را در مشاهده کردن صرف از دیگری می‏داند و تاکید خود را بر فعالیت دانش ‏آموز با دیگر همسالانش در کلاس درس قرار می‏دهد. طبق این دیدگاه روابط دوستانه، از عوامل تاثیرگذار بر انگیزه ‏ی پیشرفت به شمار می ‏آید. در حالی که نظریه‏ های انگیزشی مانند خودکارآمدی، انتظار ارزش و اهداف پیشرفت، تاکید خود را بر ادراک فرد از مدرسه و کلاس‏های درس، رابطه با بزرگسالان و همسالان و انتظار یادگیرنده از موفقیت خود قرار می‏دهند. چنین شناخت و ارزیابی، تلاش، جستجوی کمک، خودنظم ‏دهی، یادگیری و عملکرد را در کلاس درس به دنبال دارد ( فریمن و همکاران، 2008، به نقل از رنجبر، 1391).

یادگیری مشارکتی: یادگیری مشارکتی، رویکردی در آموزش‌وپرورش است که دانش‏ آموزان با توجه به یادگیری مشارکتی می‏توانند در جریانی از انگیزش، تفکر، فعالیت و همکاری قرار گیرند. با این رویکرد، انگیزش عبارت است از ارزیابی دانش ‏آموزان از توانایی و انتظارات خود برای موفقیت، اهداف، ارزش‏ها و راهبردهای یادگیری که دارند. یادگیری مشارکتی فعالیتی است که در آن ایده‏ها مبادله می‏‏شود، دانش‏آموزان برای یادگیری درس به تقسیم مسئولیت می‏پردازند و در جنبه‌های عقلانی رشد پیدا می‏‏کنند، فرضیه‌هایی برای مواد درسی ارائه می‏‏شود، نگهداری و تفکر انتقادی صورت می‏گیرد و در نتیجه سطح پیشرفت بالایی حاصل می‏گردد. زمانی که دانش‏آموزان با همسالان خود همکاری دارند با مواد درسی درگیری پیدا می‏کنند و به فرد این امکان را می‏دهد تا خلاق باشد، کشف کند و فهم عمیقی از درس داشته باشد (فریمن و همکاران، 2008، به نقل از رنجبر، 1391).

تحقیقات نشان می‏دهند که تعلق پذیری با خودکارآمدی تحصیلی رابطه دارد و نیز، بهترین دوستان می‏توانند مانند اعتقادات، باورها و ارزش‏ها، منبع حمایتی درون ‏فردی مهمی برای فرد باشند (نلسون و همکاران، 2008، به نقل از رنجبر، 1391). آن‌ها همچنین نشان دادند دانش‏آموزانی که قادر بودند دوستان جدیدی در مدرسه بیابند، کسانی بودند که نمره‏ ی بهتری در آزمون‏های استاندارد به دست آوردند و نیز عملکرد تحصیلی آن‌ها با روابط دوستانه‏ ی آن‌ها، بدون در نظر گرفتن شدت و نوع دوستی، رابطه‏ ی مثبتی دارد.

رابطه ‏ی اهداف پیشرفت با روابط دوستانه: اخیرا پژوهشگران اهداف پیشرفت را در فرایندهای اجتماعی گسترش داده‌اند؛ از جمله مسئولیّت اجتماعی، حس تعلق داشتن به مدرسه، اجتناب از کمک خواستن، جایگاه اجتماعی دانش ‏آموز، تمایل و نگرش آن‌ها به همکاری و روابط درون گروهی. این مطالعات نشان داده‌اند که اهداف تسلط در مقایسه با اهداف عملکردی به سازگاری اجتماعی بهتری منتهی می‏شوند. ارتباط سازگارانه ‏ی  دانش ‏آموزان با همسالان نقش حیاتی دارد؛ چراکه تعیین کننده‏ ی .........

...........

...................

...............................